Drie bijzondere loopjes

10 April 2012

10-04-2012 Drie bijzondere loopjes

Zaterdagavond vertrokken we naar de Ardennen, heerlijk luxe met de camper, samen met Kai en de kinderen even bijtanken na een drukke periode. Net voor sluitingstijd kwam Bram van Rijswijk nog snel even in de winkel; hij had nog een nieuw drinksysteem nodig voor zijn Salomon tas. Eigenlijk heb ik nooit haast maar nu wilde ik zo snel mogelijk vertrekken. Samen liepen we naar buiten en tussen neus en lippen door vertelde Bram nog even over zijn plan voor maandag, “ik ga de finish kijken van Luc (Krotwaar, zijn trainer) in Marathon Utrecht, oh ja en dat doe ik lopend. “(Hapert –Utrecht=+/-90km). Oké.

Zondag liep ik een heerlijke heuveltraining; met als kern 10 x 3 minuten heuvelop, pauze terug dribbelen en dat in totaal twee uur training. Op maandag vertrok ik na een heerlijke wandeling onderaan de parkeerplaats van Ninglinspo, voor een duurloop van ongeveer 3 uur. Dit is werkelijk één van de mooiste stukjes België! Ik liep stroomopwaarts, vervolgde mijn weg omhoog nadat het pad de rivier had verlaten en dit tot ik aan de asfaltweg kwam bij Ville au Bois, daar vervolgde ik mijn weg via een GR route. Weer liep ik langs een watertje over mooie technische single-trails, even raakte ik het spoor kwijt maar mijn gevoel zei dat na deze steile klim ik weer ongeveer bij de parkeerplaats van Ninglinspo moest zijn. Boven had ik een prachtig uitzicht maar niets van de parkeerplaats te zien. Ik vervolgde het pad, kon niet links of rechtsaf maar vervolgde mijn weg. Na ongeveer 35 minuten zie ik weer een GR route, ik denk nog geweldig dit is de variant die bij de parkeerplaats uitkomt. Niets daarvan na 5 minuten besefte ik namelijk dat ik over ditzelfde pad ongeveer een uur ervoor ook al had gelopen. Dit is me nog nooit gebeurd, toch maar even op de i-phone kijken waar ik echt ben en mijn weg nu in de goede richting vervolgen. Wat blijkt ik had al op ongeveer 500 meter van de parkeerplaats gestaan, maar had nog een uur gelopen om er te komen….

Daar vervolg ik mijn weg via het parcours van de OHM trail naar Aywaille waarnaartoe Kai inmiddels is gereden met de kinderen. Het regent licht maar het is een geweldige tocht van uiteindelijk iets meer dan 4 uur. Ben je moe en voldaan denk je een bijzondere loop te hebben gedaan, kom je uit de douche, krijg je een bericht op je i-phone van Bram met onderstaand verslag;

“Mijn bedoeling was om vandaag  kwart voor 1 in Utrecht te zijn zodat ik nog de finish kon zien van de Marathon van Utrecht. Ik moest dan voor half 5 vertrekken in de ochtend. Dat vond ik toch iets te vroeg. Ik heb er dus voor gekozen om mijn langste duurloop ooit vanaf huis te doen. Nadat ik mijn salomon drinkrugzak van Scarabee Sports & Outdoor helemaal gevuld had ben ik vertrokken om kwart over 8. De bedoeling was om rond de 5min per km te lopen. Toch begon ik rond de 4min 40 per km, langzamer lopen is namelijk erg lastig voor mij en mijn hartslag was ook maar 140 a 145 terwijl mijn omslagpunt op 177 ligt dus dat leek me wel prima. Vandaag liep ik ook voor het eerst met mijn Garmin 410 HRM (dus voor het eerst dat ik met hartslag liep). Ik was ook erg benieuwd of mijn Garmin het wel vol ging houden deze training want volgens de beschrijving gaat deze volledig opgeladen Garmin maar 8 uur mee.

Na 38km had ik mijn eerste benzinepomp waar ik mijn rugzak kon bijvullen en waar ik ook een groot blik Monster heb opgedronken. Alles voelde prima en mijn tempo lag nog steeds zo tussen de 4 min 35 en 4min 40 per km op zich vrij fors maar het ging zo makkelijk. Na 50km moest ik me toch een beetje inhouden zodat ik niet onder de 4min 30 per km ging lopen. Vanaf 55km tot 70km had ik weer fikse wind tegen maar omdat het zo makkelijk ging wilde ik ook tegen de wind in hetzelfde tempo blijven lopen. Mijn hartslag liep wel wat op tot ongeveer 150 maar ook na 70km voelde ik me nog fris. Op 74km heb ik mijn laatste benzinepomp ‘gepakt’ en alles nog even bijgevuld. Toen ik voorbij de 85,5km kwam was dat toch wel een ijkpunt want verder heb ik nog nooit gelopen, maar het ging nog steeds erg goed. Na 91,5km gaf mijn Garmin aan dat de batterij bijna leeg was. Omdat het nog steeds erg makkelijk ging ben ik de laatste km nog wat gaan versnellen zodat mijn Garmin de 100km haalde. Nadat ik nog een lusje had gemaakt van 2km in Hapert stopte ik na 100,02km. Eindelijk heb ik de magische grens van 100km bereikt. Maar wat ik nooit had verwacht is dat ik na 100km me nog erg goed voelde ik heb er ook helemaal geen blaren aan overgehouden. Maar waar ik me nog meer over verbaasde is mijn looptijd van 7 uur 39min en 50 sec. in training, terwijl ik na Stein eigenlijk geen lange duurlopen meer heb gemaakt.

Ik merkte de laatste weken wel dat ik totaal geen snelheid meer heb tijdens de trainingen dus daarom vreesde ik eigenlijk ook wel een beetje deze training, maar blijkbaar heb ik niets ingeboet op mijn inhoud. Ik begin me nu ook een echt ultraloper te voelen. Voor de zomer loop ik nog een tweetal ultralopen namelijk Limburg zwaarste daar loop ik de 60km en mijn piekmoment is de Mozart 100km in Oostenrijk eind juni van dit jaar.”

En bedankt Bram, zo voel ik me weer helemaal een amateur! Denk ik ook eens een  bijzondere loop te hebben gedaan vandaag!

Maar dan denk je alles gehad te hebben die dag, stuurt mijn moeder me een SMS:

“Hoi ik heb met Gerda en Annie 10km gelopen en het ging goed in Stein, bij jullie ook alles goed? Gr. Ma.”

En ook al wandelde mijn moeder al eens 100 EM binnen 24 uur, dit is toch de meest bijzondere loop van de dag! Want ondanks haar slopende ziekte heeft ze een wereldprestatie geleverd door deze 10 km te gaan lopen. En ja sorry Bram maar in vergelijk met haar zijn we allebei eigenlijk maar prutsers….