25 dagen tot de 100 km van Winschoten
17 August 2017
In 2011 was het dat de rossige Bram onze winkel binnenstapte. Hij ging de SwissAlpine 78 km lopen. Bram bleek uit de buurt te komen, en we waren dan ook nieuwsgierig hoe hij het er vanaf zou brengen in de Alpen. Tot onze verbazing eindigde hij als 8e in het eindklassement, en zo werd Bram de eerste ultraloper van Team Scarabee. Bram loopt trainingen van Hapert naar Utrecht om daar naar een wedstrijd te kijken. Bram vindt 4.15 min/km op een hele lange duurloop 'inhouden'
Om Bram beter te leren kennen hier zijn verhaal op weg naar de 100 km van Winschoten.
Het is alweer lang geleden dat ik nog iets heb gepresteerd in een ultraloop. Nadat ik in 2014 Nederlands kampioen werd op de 100km in Winschoten heb ik geen fatsoenlijke ultra meer gelopen. Dit was vooral te wijten aan alsmaar blessures met vooral liesklachten die telkens weer terugkeerde.
Toch bleef ik telkens de moed er in houden hoewel dat soms erg lastig was na elke tegenslag. Echter heb ik de afgelopen 3 jaar van het hardlopen kunnen genieten en heb ik veel leuke en inspirerende momenten meegemaakt. Ik heb met tussenpauzes nog enkele marathons kunnen lopen. Ook heb ik afgelopen jaar nog het WK 100km in Los Alcazares in Spanje gelopen waar ik helaas niet heb kunnen finishen.
Ook buiten het hardlopen ben ik begonnen aan een hele mooie periode in mijn leven. Ik ben namelijk Karin eind vorig jaartegengekomen, de liefde van mijn leven. Inmiddels woon ik met haar samen in Loon op Zand op nog geen kilometer van de Loonse en Drunense Duinen. Een mooier trainingsgebied kan je als ultraloper niet wensen. Met Karin heb ik tegenwoordig een keukenprinses in huis die weet wat een ultraloper nodig heeft qua voeding. Mijn eetgewoonten zijn hierdoor enorm verbeterd.
Door al deze mooie dingen in het leven blijf ik ondanks al mijn tegenslagen vechten voor die ene ultieme 100km. Misschien komt die wedstrijd over 25 dagen wel in Winschoten.
Dit jaar ben ik na weer een korte blessureperiode voorzichtig begonnen met opbouwen. Wegens blessureleed in het begin van het jaar heb ik in mei/juni van dit jaar de basis gelegd voor hopelijk een mooie 100km. In deze periode heb ik in 4 weken tijd 3 verschillende marathons gelopen als intensieve trainingsprikkel voor Winschoten. Allereerst liep ik de maasmarathon in Vise/Maastricht. Ondanks vrij warme omstandigheden (23-25 graden) liep ik daar een prima 2 uur 46. Twee weken later liep ik de Drenthe marathon in Klazienaveen midden op de middag in bloedhete omstandigheden (30 tot 32 graden) in een prima eindtijd van 2 uur 48. Weer twee weken later liep ik wederom in bloedhete omstandigheden de chaotische Maasdijkmarathon. Ondanks dat ik een aantal malen verkeerd ben gelopen, ging ook deze marathon prima. In ongeveer 3 uur heb ik ruim 43 km gelopen. Ook verkeerd lopen bestaat in deze tijd nog als de organisatie van een marathon ondermaats is zoals bij deze marathon in Oss het geval was.
Nadat ik een paar weken wat gas heb teruggenomen na mijn marathonblok, ben ik eind juni begonnen aan mijn opbouw richting de 100km in Winschoten. Na een paar mooie lange ultra duurlopen in de afgelopen periode waarbij mijn vriendin als verzorgster meefietste wilde ik nog een mooie intensieve lange duurloop gaan ervaren in het buitenland. Dit jaar was ik uitgekomen bij de Monschau ultraloop in de Duitse Eifel. Ik had voor deze wedstrijd gekozen omdat onze vakantie daar afgelopen week ook naartoe ging.
Het weer zat deze week niet mee in de Duitse Eifel, het hadveel geregend de dagen voor de wedstrijddag. Ik had vernomen dat er ongeveer 1000 hoogtemeters in het parcours zaten en dat 70 procent van het parcours uit onverharde paden bestond. Ik was dus blij dat ik mijn trail schoenen van Scarabee Trailrunshop had meegenomen.
Om 6.05 uur was de start in een plaatsje vlakbij Monschau. Nadat het een groot gedeelte van de nacht had geregend was het tijdens de start droog. Voor mij was de keuze makkelijk om op mijn trailschoenen te gaan lopen ondanks dat ik veel lopers zag met wegschoenen. Achteraf bleek mijn keuze de juiste te zijn. Ik had me voorgenomen om er een mooie training van het maken zodat ik op het einde nog lekker kan versnellen en zodat ik ook de week na deze wedstrijd lekker door kan trainen richting mijn hoofddoel de 100km van Winschoten.
Met mijn ervaring die ik tot nu toe heb opgebouwd in langere wedstrijden kon ik mezelf goed beheersen in het begin van de wedstrijd en liet ik de kopgroep van 4 lopers meteen gaan. Dat tempo was voor mij veel te fors voor een lange intensieve duurloop. Ik liep met 2 Belgische lopers geruime tijd op de plekken 5,6 en 7. Omdat het parcours op sommige delen spekglad was door de vele modder ging ik heel voorzichtig (als een krant) naar beneden. Telkens tijdens afdalingen werd ik door de 2 Belgische lopers voorbij gelopen maar in elke klim liep ik gemakkelijk naar ze toe.
Omdat ik heel de tijd ongeveer hetzelfde tempo bleef lopen en de 2 Belgische lopers steeds trager gingen lopen liep ik vanaf 35 km alleen. Tijdens de kilometers die volgden heb ik echt genoten van de prachtige Duitse Eifel. Ook merkte ik na ruim 45 km dat de lange ultraduurlopen van afgelopen maand ook wat hebben opgeleverd. Ik kon namelijk nog steeds vrij gemakkelijk met een behoorlijk tempo de klimmen oplopen. Dit resulteerde dat ik na ruim 50km nog iemand had ingehaald van de kopgroep en zo werd ik 4e in 4 uur en 3 minuten in deze prachtige ultraloop. Onze vakantie had ik dus mooi afgesloten met weer een geslaagde trainingsprikkel in de aanloop naar mijn grote hoofddoel de 100km van Winschoten over 25 dagen.
Bram van Rijswijk