14 September 2017
Winschoten, 9 sept. 2017
Een regenbui kleurde de start van de 100 km in Winschoten grijs. Maar voor mij niet, voor mij voelde het als het ultieme weer voor een mooie honderd kilometer wedstrijd. Ik stond met een glimlach aan de startstreep, hier had ik altijd al van gedroomd een 100km door de stromende regen te lopen.
Met mijn lange Salomon short aan trotseerde ik de heftige regenbuien. Mijn doel was vooral lekker de wedstrijd uitlopen. Vanwege liesklachten was het tenslotte pas weer mijn tweede 100km wedstrijd na mijn NK-titel in 2014 in Winschoten.
Zoals vaker werd er weer door enkele atleten veel te hard gestart. Ik heb ondertussen al best wel wat ervaring opgedaan in ultralopen dus ik koos meteen mijn eigen tempo. De eerste drie rondes van tien kilometer voelde enorm traag aan, wat ook de bedoeling is van een ultraloop. Toen ik de vierde ronde inging begonnen mijn benen opeens stram aan te voelen. Ik dacht: ik vroeg me af hoe dit kwam. Heeft dit te maken met de regen of met mijn schoenkeuze? Ik was op mijn lichte wedstrijdschoenen gestart en niet op mijn vertrouwde trainingsschoenen. Vreemd want mijn wedstrijdschoenen had ik al meermaals getest in langere duurlopen.
Na ruim 60km waren mijn bovenbenen helemaal aan gort. De enige oplossing hiervoor was een schoenenwissel want uitstappen is geen optie! Na 65km stond mijn lieftallige vriendin Karin langs de kant met mijn vertrouwde trainingsschoenen. Mijn schoenenwissel leek eeuwig te duren door het verwisselen van de championchip. Dan is 4 minuten erg lang.
De extra demping van de schoen voelde als een hele opluchting voor mijn benen. Maar de schade was al aangericht. Daarna was het alleen maar karakter tonen en gewoon niet nadenken en doorlopen. Ik moest en ik zou deze 100km uitlopen.
De laatste 2 ronden voelde echt als een overlevingstocht. Ik liep constant tegen de krampen aan. Uiteindelijk zag ik in de verte de finish liggen waar mijn vriendin mij met open armen stond op te wachten.
Na 7 uur en 24 minuten en een beetje stopte de klok. Ondanks de schoenwissel toch 3 minuten sneller dan in 2014. Zilver op het NK 100 kilometer had ik in de pocket. Yes eindelijk weer een 100km gefinisht! Al was ik met de tijd niet helemaal tevreden, toch kan ik hier wel verder mee. Ik heb geleerd van mijn foute schoenkeuze, dit zal in een volgende wedstrijd niet meer voorkomen.
Bram van Rijswijk
Foto's Marcel Lamijer, Spieker Sport Fotografie