De domper van Winschoten

18 September 2018

Hoewel de voorbereiding richting de 100 van Winschoten perfect is verlopen, was het resultaat een domper! Ik was er helemaal klaar voor, zowel mentaal als fysiek. Er stond mij niets in de weg voor een goede wedstrijd en mijn PR aan gort te lopen.

Maar toen,… Mijn dijbeenspier speelde op. Nooit last van gehad en nu na 10 km voelde het al niet goed. Het leek wel of er een olifant op had gestaan. Mijn stramme en pijnlijke linkerbeen werd niet minder, ondanks mijn aangepaste tempo en het meermaals los masseren.

Ruim een half jaar training voor mijn grootste doel van dit jaar, een mooie 100 voordat de kleine komt, leek voor niets. Alles heb ik in de wedstrijd gegooid. Ik heb door kunnen lopen tot de 55 km. Verder gaan was onmogelijk en elke stap extreem pijnlijk. Mijn wedstrijd was voorbij…!

Onze kleine heeft goed mee aangemoedigd in mama’s buik, flink trappelend. Hun aanwezigheid en verzorging hield mij op de been, anders was ik al veel eerder uitgestapt. Nu rust! Even niet lopen en mijn lichaam en blessure een herstelperiode gunnen.

Mijn volgende wedstrijd start met de geboorte van ons kindje en zal levenslang duren. En als ik hieraan denk, was de 100 km van Winschoten maar iets onbelangrijks. Simpelweg iets dat elk jaar terugkomt.

“Zijn we er volgend jaar weer?”

Bram