Trail des Fantomes 2011
23 August 2011
Trail des Fantomes
Na de Veluwezoomtrail had ik even genoeg van lopen, mijn gedachten waren bij mijn moeder en haar ziekte. Ik kon het maar moeilijk opbrengen om af te zien op training en laat staan in wedstrijden. Maar als zij dan mee wil gaan om me aan te moedigen en te steunen zoals ze in mijn actieve loopcarrière altijd heeft gedaan, dan moet ik me wel opladen. Maar kun je in een kleine maand tijd een ultra voorbereiden? En zeker als je het parcours al ongeveer kent van vorig jaar en je weet dat het een technisch parcours is met veel hoogtemeters…
De basis was matig en buiten de OHM trail en Veluwezoomtrail-deelname was er tussendoor wel erg weinig getraind de laatste tijd. Een maand, dat betekent 3 weken trainen en 1 week relatieve rust. Opbouw in kilometers grofweg 70 – 80 – 90 – 35 en dan deelnemen, zou moeten kunnen en in het achterhoofd ‘opgeven is geen optie’. Twee weken voor de trail begon het bij Kai dan ook te kriebelen om mee te lopen. Een aantal lange duurlopen samen hadden haar doen beseffen dat ze op de goede weg was en dat dit wel een bijzonder moment zou zijn om haar eerste trail, na de geboorte van Mila, te gaan lopen. Op het laatste moment schreef ook zij zich in, om 25k te gaan lopen door een gebied waar we zoveel mooie momenten beleefde in het verleden.
Zondagochtend om 7.00uur, was het na een zeer korte briefing; vijf, vier, drie, twee, één start…… En op weg voor 50k prachtige trails, niet in de voorspelde warmte maar in de regen, had ik daar al die zonnebrandcrème voor gesmeerd? Ik weet niet goed of ik het parcours goed zou kunnen omschrijven, ik denk dat je dit parcours vooral moet beleven. Het is mooi, technisch, uitdagend en soms een tikkeltje overdreven uitgezet. Na 25k in een gestaag tempo bedenk ik me dat als ik nu ga versnellen, ik de laatste 10k met Kai zou kunnen lopen, zij komen dan namelijk op hetzelfde gedeelte van het parcours en met het verschil van drie uur in start zou dat net moeten kunnen. Misschien een beetje naïef van me om te denken dat ik na al 25k gelopen te hebben (in 3.12) een twaalf minuten snellere 15k loop dan Kai……
Na 40k kom ik mezelf dan ook tegen en is Kai dit punt natuurlijk allang voorbij, Chris die ik na 25k achter me liet haalt me dan ook weer bij en samen lopen we verder. Als een echte trailvriend blijft hij bij me ook al schiet in Maboge de kramp me bijna tot in mijn oren. Dat moment gebruikt hij dan weer om een frisse duik in de Ourthe te nemen, waarna we onze weg weer rustig vervolgen op weg terug naar La Roche. Daar komen we dan na zeven uren toch wel een tikkeltje emotioneel over de finish opgewacht door mijn ouders en mijn meiden, want opgeven was vandaag zeker geen optie!!!