Intrinsiek vs extrinsiek
27 January 2012
Intrinsiek vs extrinsiek
Aan het einde van het jaar kwamen via FaceBook en de blogs vele jaaroverzichten van hardlopers voorbij, vaak met tot 3 cijfers achter de komma het aantal gelopen kilometers, opsommingen van de gelopen wedstrijden en afsluitend de doelen voor het komende jaar. Wat dan ook weer vaak hetzelfde weergaf: meer kilometers, meer wedstrijden en dat in nog snellere tijden. Ook ik heb het jaar overdacht en heb plannen gemaakt voor 2012, maar ik heb nogal wat tijd nodig gehad om alles op een rij te krijgen.
Het was afgelopen jaar een jaar wat vooral door emoties gestuurd werd. Zo werden we begin 2011 trotse ouders van onze tweede dochter Mila wat zorgde voor een heel hoog hoogtepunt in de emotiecurve, maar halverwege 2011 kwam het diepste dieptepunt van het jaar (van mijn leven) mijn moeder blijkt ongeneeslijk ziek. Alles maar dan alles komt hierdoor in een ander perspectief te staan. Zo ook het hardlopen, ook al liep ik al lang niet meer om het uiterste uit mezelf te halen wat betreft afstanden of tijden. Genieten, ontspanning dat waren nog meer woorden geworden die samengaan met hardlopen.
Toch betrapte ik me de laatste maand er vaak op dat ik doelen (lees ook tijden) in mijn hoofd had, ik sprak ze zelfs hardop uit en schrijf ze nu ook nog eens op: een marathon lopen en dat dan ook nog eens sub 3.00uur. In mijn hoofd zat al een heel schema en op een kladblok van kantoor ontstond een gedegen plan. Eerst maar eens testen hoe ik er voor sta aan het begin van dit traject. Een halve marathon lopen onder 1.20.00 tijdens de Goed-Beter-Best loop en gemakkelijk marathonafstand in training kunnen lopen (dat deed ik eigenlijk eerste kerstdag al in 3.36.05) dat zou dan een goede basis moeten zijn om in het voorjaar een eerste poging te wagen.
Niets aan de hand zou je zo zeggen want het klinkt wel goed. Maar waar kwam dit vandaan? Was ik te veel beïnvloed door mensen die me nog geen loper vinden omdat ik geen marathon heb gelopen. Wat heb ik te bewijzen en aan wie? De grote test kwam vorige week toen Chris me belde of ik mee naar Olne ging voor een trail, misschien niet geheel toevallig over marathonafstand en dat in de vorm van een klavertje vier. Maar dat was op dezelfde dag als de Goed-Beter-Best loop, wat mijn test zou worden!?
Een week lang twijfel, twijfel en nog eens twijfel tot ik mezelf eens een spiegel voorhield. Waarom loop ik op dit moment eigenlijk? Waar geniet ik het meest? En meer vragen waren er al niet meer nodig om een overtuigend besluit te nemen, want wat is het eigenlijk toch eenvoudig. Je volgt gewoon je hart en staat een paar dagen later aan de start van een marathon in Olne. Het werd dan wel geen sub 3 uur, sterker nog het werd net geen sub 4 uur, maar ik heb wel weer een heerlijk avontuur beleefd!