Hoe ik een ultrarunner werd in 5 minuten

09 February 2017

Hoe ik een ultrarunner werd in 5 minuten

Net zoals ik zelf niet op het idee zou komen om 42,195 km te rennen, zo dacht ik er zelf ook niet aan om nóg verder te rennen. Die marathon, die wilde ik zeker nog een keer doen, dat had ik onderweg al besloten. Of eigenlijk al voor de start. Maar nog verder, dat was simpelweg nog niet in me op gekomen.

Maar toen ging ik 's avonds een rondje rennen door het donkere bos en zag bij terugkomst een berichtje op mijn telefoon. Of ik de EigerUltra wilde lopen. Ja dat wil ik wel! Het kan soms zo eenvoudig zijn.

Na de 'ja', ik moest uiteraard snel beslissen, ging ik toch maar eens kijken wat die EigerUltra 51 nou inhield. Eigenlijk is het heel eenvoudig, 25 km omhoog en 25 km omlaag. Kortom, op het eerste deel loop je je kuiten stuk, en op het tweede deel je bovenbenen. Dan worden stokken aangeraden voor een full-body spierpijn ervaring de volgende dag.

Kortom, ik zie het helemaal zitten. Ik pak tijdens mijn gewone trainingen gewoon wat vaker het centrum van Eindhoven, via de Kleine Berg naar de Grote Berg en dan zo weer naar huis. Mijn trainster zegt 3 uur trainen als maximum 'want jij hebt duurvermogen zat'. Klinkt goed.

Nou nog een Julbo zonnebril op sterkte bestellen, want dat uitzicht is toch anders dan bij mijn gemiddelde loopjes. Waar ik het bij de marathon Eindhoven wel prettig ervaarde dat mijn blikveld nou eenmaal grenzen had en bij die korte wedstrijden zie ik toch alleen maar het snot voor mijn ogen, maar nu wil ik zien. De koeien zien, de lopers, de bergen, de sneeuw. 1 ding wil ik alleen niet zien, de hangbrug. Ik snap nu waar die hoofdband uit de verplichte uitrusting voor is. Die kan vast ook voor mijn ogen, en dan vind ik met mijn hand langs de railing vast het einde wel een keer.

(Eefje)